:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณ The bitter sweet person ::

อยู่ๆก็เกิดคำถามมากมายว่า

ทำไมเราต้องไม่สมหวังในรักครั้งแรก

ทำไมเราต้องมีคนคนนึงที่เป็นอดีตอยู่ในใจ
และมักคิดถึงเค้าเวลาเรารู้สึกแย่

ทำไมเราต้องรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำอะไรบางอย่างกับคนคนนั้นในอดีต

ทำไมเราต้องเรียนรู้ที่จะทำอย่างนั้นกับคนใหม่

ก็ไม่รู้ว่าจะรู้ไปทำไมเหมือนกัน
น่าจะถามว่า จะทำอย่างไรต่อไปจะดีกว่า...





คำถามโดย : The bitter sweet person










***********************************

 

สวัสดีครับคุณ The bitter sweet person


ใครบางคนเคยพูดว่า....


“ดอกไม้ที่สวยที่สุด
ไม่เคยอยู่ในมือเรา”


รักครั้งแรกมักตราตรึงอยู่ในใจเรา
เนื่องจากมันเป็น “ครั้งแรก”
และหากยิ่งเป็นความทรงจำที่งดงามด้วยแล้ว
มันยิ่งติดตรึงใจมิรู้ลืม.....


ทำไมรักครั้งแรกจึงมักไม่ได้เป็นรักครั้งสุดท้ายในชีวิต....

เป็นไปได้ไหมครับ
ว่าอะไรที่เราทำเป็นครั้งแรก มักทำได้ไม่ดี
เหมือนเราวาดรูปครั้งแรก...มันก็ยากที่จะเป็นภาพที่สวยงาม
เหมือนเราปั่นจักรยานครั้งแรก...ย่อมล้มครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะปั่นได้คล่อง

เช่นเดียวกัน .... “รักครั้งแรก” มักไม่สมหวัง
เพราะเราขาด “ประสบการณ์”.....









........................................

 

คุณเคยมีความทรงจำในวัยเยาว์มั้ยครับ
ความทรงจำดีดีแบบรสชาติอาหารที่แม่ทำให้ทานในวัยเด็ก
หรือแม้แต่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านแรกที่เคยทานสมัยเด็กๆ
สิบปีผ่านไป เมื่อมีโอกาสได้กลับไป
คุณอยากทานก๋วยเตี๋ยวเจ้านั้นจับใจ....

คุณไม่ได้อยากทานก๋วยเตี๋ยว
แต่คุณอยากย้อนเวลากลับไปในอดีต
เพราะมันเป็นความทรงจำอันแสนหวานและน่าจดจำ


ผมว่า “ความรัก” ก็ไม่ต่างกัน
เมื่อมันจบลงไป.....

ความประทับใจ ความทรงจำที่ผุดพรายขึ้นมา
ย่อมอดไม่ได้ที่จะทำให้คุณนึกถึง “ใครคนนั้น”
นึกถึงสิ่งดีดีที่เคยมีร่วมกันมา

อารมณ์โหยหาอดีต...มันมีทั้งแง่บวก
คือ ได้สอนและทิ้งอะไรบางอย่างให้เราเรียนรู้
ว่าเพราะอะไรความรักถึงต้องปิดฉากลง

ในขณะที่มันก็เปิดโอกาสให้เราเรียนรู้ที่จะปรับปรุงตัวและปรับวิธีคิดของเราเอง
เพื่อ “รักครั้งใหม่” ที่ดีกว่ารักครั้งเก่า......








...........................................

 

อดีต....มีไว้ให้ระลึกถึง
แต่เราต้องอยู่กับ “ปัจจุบัน”

ก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดเจ้าเก่า
ต่อให้รสชาติอร่อยอย่างไร มันก็คือ “อดีต” นะครับ
ทำไมไม่เปิดใจลองทานก๋วยเตี๋ยวชามอร่อยที่วางอยู่ข้างหน้าดูบ้าง
 

……………………………..
 

“ดอกไม้ดอกที่สวยที่สุด.....ไม่เคยอยู่ในมือเรา”

นั่นไม่ใช่เพราะเราไม่เคยมีดอกไม้ที่สวยที่สุดในมือ
เราเคยมี…..
แต่ไม่เคยเชื่อว่ามันเป็นดอกที่สวยที่สุดต่างหาก
เราถึงปล่อยให้มันหลุดลอยไป.