:: ก๋าราณีตอบคำถามมหาสำลี ::

อย่าอ่านสามก๊กเกิน 3 ครั้งครับเสื่ย

ไม่งั้นจะป่วยเป็น สามก๊ก Fever มันจะระเเวงคนไปหมด

ไม่ไว้ใจเเม้กระทั่งเงาของตัวเอง...ขอบอก



อยากเป็นอะไรอ่ะ

1. โจโฉ
2. เล่าปี่
3. ซุนกวน

บอกหน่อยดิ....




คำถามโดย : มหาสำลี


















หวัดดีครับท่านมหาสำลี



มีคนเคยบอกกับผมว่า

“อ่านสามก๊กจบ คบไม่ได้”

ผมอ่านไปแล้วไม่ต่ำกว่า 10 รอบ
คุณยังอยากคบผมรึเปล่าครับ 555555






.......................................





เหตุผลหนึ่งซึ่งผมคิดว่าเป็นเหตุผลที่ทำให้นิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องนี้ดังไปทั่วโลก
น่าจะเป็นความสนุกสนานเข้มข้น

และเต็มไปด้วยกลยุทธ์เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวในการพุ่งรบ
ตัวละครมากมายอันเปี่ยมสีสัน
ทำให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นนับพันปียังคงตราตรึงจิตใจคนอ่านอยู่ไม่เสื่อมคลาย






................................................






ผมอ่านสามก๊กแบบไหน ?
และอยากเป็นตัวละครตัวใด?



หลายปีก่อนผมไปเที่ยวเมืองจีน
ได้ไปดูสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์สามก๊กที่เมืองหังโจว
คำถามแรกที่ผมถามไกด์ชาวจีนก็คือ

โจโฉเป็นคนอย่างไร ?

ในสายตาของคนที่ดูละครหรืออ่านหนังสือ
โจโฉมักกลายเป็นผู้ร้ายเสมอ โดยมีเล่าปี่ กวนอู เตียวหุยเป็นพระเอก


ไกด์บอกว่าคนจีนส่วนใหญ่ให้การนับถือโจโฉในความเป็นนักปกครองที่ใจกว้าง
มีความเป็นกวี และเป็นผู้นำที่เข้มแข็งโดดเด่น

นั่นจึงทำให้ภาพของโจโฉแตกต่างไปจากการรับรู้ของเรา





...........................................






ทุกครั้งที่ผมอ่านสามก๊กจบ
ผมมักนั่งจินตนาการต่อว่า แท้จริงแล้ว
ทุกตัวละครต่างเป็นมนุษย์ผู้มีเลือดเนื้อและจิตวิญญาณเฉกเช่นเดียวกับเรา

ทุกคนอยากเป็นใหญ่ มักใหญ่ใฝ่สูง
อ้างคุณธรรม เพื่อสานต่ออุดมการณ์ของตัวเอง
ใช้คำว่าชาติและบ้านเมืองส่งตัวเองขึ้นสู่ความเป็นกษัตริย์

และใช้สงครามรบพุ่งฆ่าฟัน
เพื่อสนองตอบอุดมการณ์ของตัวเอง
ใช้ประชาชนเป็นข้ออ้างในการทำสงคราม
สุดท้ายคนที่เจ็บปวดและชอกช้ำที่สุดคือประชาชนนั่นต่างหาก





..........................................






เล่าปี่สำหรับผมจึงเป็นทั้งชายผู้รักพวกพ้อง และคนที่ใช้น้ำตาเป็นอาวุธ

โจโฉเป็นนักรบ นักกวี และผู้ยอมทรยศทุกคนในโลก
แต่ไม่ยอมให้ตัวเองถูกทรยศ

ซุนกวนเป็นคนกลับกลอกในเรื่องของความสัมพันธ์
แต่เป็นนักปกครองที่กล้าใช้คน

กวนอูเป็นผู้ที่เที่ยงธรรมยึดถือคุณธรรมน้ำมิตร
แต่ซื่อตรงเกินไป ยอมหักไม่ยอมงอ


เตียวหุยเป็นคนรักพวกพ้อง แต่มักดื่มเหล้าจนขาดสติ

และเป็นทาสอารมณ์อันรุนแรงของตนเอง


ขงเบ้ง เป็นผู้รู้ เป็นนักคิด นักวางกลยุทธ์

แต่สุดท้ายไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าและไม่เคยพ่ายแพ้



ทั้งสามก๊กต่างรบพุ่งกันเป็นเวลานาน
สุดท้ายใครชนะ ?


ผู้ชนะที่แท้จริง คือ “กาลเวลา”




……………………………………….







ภายใต้การสู้รบเพื่อแย่งชิงความเป็นหนึ่งในใต้หล้า
สุดท้ายทั้งสามคนได้อะไร ?
ทั้งเล่าปี่ โจโฉ และซุนกวน
ต่างพ่ายแพ้ต่อสังขารและความตาย

สุดท้ายแผ่นดินที่ตนเองหวังจะให้เป็นหนึ่ง
กลับตกอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลสุมา

ราชวงศ์ที่ตนเองตั้งขึ้น
สุดท้ายก็ล่มสลาย
เหลือเพียงชื่อให้คนจดจำและกล่าวขวัญถึง





...............................................


 

ผมไม่ได้คิดว่าใครยิ่งใหญ่ที่สุด ใครเก่งที่สุด
ไม่มีอะไรที่ดีที่สุด เหมือนเราเล่นเป่ายิ้งฉุบ
ค้อนชนะกรรไกร กรรไกรชนะกระดาษ กระดาษชนะค้อน

สิ่งที่สามก๊กบอกผมก็คือ

สุดท้ายแล้วไม่มีอะไรที่เป็นของเราเลยแม้แต่สิ่งเดียว
ชัยชนะที่แท้จริงก็การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข

ราชวงศ์ที่ดีที่สุด เมื่อถึงวันหนึ่ง ด้วยเหตุและปัจจัยแวดล้อม
ก็ย่อมถึงคราวล่มสลาย

กษัตริย์ที่ดีที่สุด หรือว่าชั่วช้าที่สุด
ถึงวันหนึ่งก็ต้องตาย

นักรบที่เก่งที่สุด ไม่ตายในสนามรบ

ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความเสื่อมแห่งสังขาร



อาวุธที่ดีที่สุดสำหรับผม
ไม่ใช่อาวุธหรือศาสตราที่คมกริบร้ายแรง

หากแต่เป็นจิตใจแห่งการให้อภัย
และจิตใจที่ปรารถนาในสันติเท่านั้นเอง







.....................................






ผมไม่อยากเป็นใครเลยในตัวละครทั้งหมด
เมื่อผมอ่านจบลง....

ผมไม่ได้นำเอากลยุทธ์เหล่านั้นออกมาเพื่อหวังสร้างตนให้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน
ผมปรารถนาความเรียบง่ายในชีวิต

และอยากอยู่อย่างสุขสงบกับครอบครัวและคนที่ผมรัก

ผมไม่มีวันที่จะเอาครอบครัว พี่น้อง และผองเพื่อน
มาแลกกับอำนาจและความยิ่งใหญ่จอมปลอมปลอมลวงตานี้แน่นอน


เล่ห์เหลี่ยมคูทางการรบหรือการค้า
เป็นเพียงเกราะป้องกันตัวเอง
เพื่อไม่ให้คนไม่ดีมาเอาเปรียบและฉกฉวยสิ่งดีดีของผม

ผมศึกษาเรื่องราวในสามก๊ก เพียงเพื่อให้รู้ทันคน
แต่ผมศึกษาตัวเอง เพื่อให้รู้ทันจิตใจของตัวเอง

นี่ต่างหากคือการเรียนรู้ที่แท้จริงของผม