:: วินาทีหนึ่ง...วินาทีนั้น ::

วินาทีหนึ่ง...วินาทีนั้น

ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า





เมื่อวันวานผันผ่านไม่นานนัก
เทพจุติและเสริมสร้างซึ่งความหวัง
ปลุกเสกเลื่อนเปื้อนเพิ่มพลัง
นะจังงังเสกสร้างทางชีวิต



มาวันนี้เทพนั้นพลันจางหาย
จากไปพร้อมความงมงายของคนในชาติ
รอเถิดรอ---เทพองค์ใหม่จักช่วยวาด
สาดความรวยโคตรรวย --- มหารวย




มีสิ่งใด "งมงาย" กว่างมงาย
คืองมงายในเทพไม่สร้างสรรค์
คือหวังรวยหวังรุ่งหวังโรมรัน
หวังสร้างพลันความรวยในพริบตา



หยาดหยดจากเหงื่อจึงลืมละ
สองแรงแข็งขันจึงวางเฉย
สองขานั่งคอยรับจนละเลย
เทพเว้ย !!! เทพช่วย...ดลบันดาล





เรากราบพระเราขออะไรในตัวท่าน
เรากราบธรรมเราจึงมิร้องขอ
เรากราบ "พุทธะ" ในตัวเรามิรั้งรอ
ไม่วอนขอ...สิ่งใดอยาก...เราสร้างทำ



เราอยากได้ความดีมีให้สร้าง
เราอยากร้างความเลวให้เดินหนี
เราอยากขอชีวิตให้ได้ดี
ตัวเรานี้นี่แหละทำจำใส่ใจ




กราบพระจงกราบให้ถึงธรรม
การกระทำลดละกิเลสผี
บอดใบ้งมงายชั่วตาปี
เพราะอัปปรีย์นี้ครอบงำดวงปัญญา



ตื่นเถิด---จงตื่นจาก...ความใหลหลง
พุทธองค์สอนแล้วทางสดใส
ศีล สมาธิ ปัญญารักษาใจ
พึ่งทำไมสิ่งนอกตัวมัวเมาเอย