:: สุดขอบที่เราจะยืนด้วยกัน ::

สุดขอบที่เราจะยืนด้วยกัน


ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า









ฉันถามเธอแล้วใช่ไหม
ว่าเราจะจบความรักของเรา
ลงตรงที่ใด




ระหว่างความเจ็บปวดที่ทับซ้อน
กับความเหงาที่ว่างเปล่า
เธอต้องเลือกสักทาง



ระหว่างที่ฉันยืนคอยคำตอบ
ฝนได้ตกลงมา
ลมได้พัดกิ่งไม้ไหว



ถ้าเราต้องห่างกันไป
น้ำตาใครจะหยดไหลเป็นทาง
และความอ้างว้างจะจู่โจมใครก่อน












นิทานความรัก
มักจบลงอย่างเจ็บปวดรวดร้าว
เมื่อความสัมพันธ์ก้าวไปอย่างบิดเบี้ยว


หนทางที่เห็น
ไม่ใช่หนทางที่เราสองย่ำยืน
มันเป็นทางที่เราย่ำเหยียบ
เพื่อเดินผ่านไปรักใครอีกคน


















สุดขอบที่เราจะยืนด้วยกัน
จงไปตามทางฝัน
ที่ต่างวาดหวังเอาไว้



เรื่องรักระหว่างเรา
มันก็แค่พันธะทางกาย
หัวใจใช่หมาย...ให้ใครจดจำ















เธอจำ...ฉันลืม
ถ้าเธอลืม...ฉันจะจำ
ความรักระหว่างเรามันเรื่องน่าขำ
ที่ไม่ควรมีใครจดจำเพื่อคิดคำนึง



ระหว่างเราคือหุบเหวลึก
ระหว่างเราคือหลุมลึกมืดดำ
ระหว่างความรักคือเงาทะมึนของความเศร้า
ระหว่างความเหงามีรอยยิ้มของการจากลา



ระหว่างเรา...
คือสุดขอบที่เราไม่อาจยืนอยู่ด้วยกัน