:: ความเชื่อสร้างศรัทธาและความกลัว ::

ความเชื่อสร้างศรัทธาและความกลัว


ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า








1.


ขณะที่เขากวาดลานหน้าบ้านอยู่นั้น
ในซอกมุมที่กระถางต้นไม้วางเหลื่อมกันอยู่
สายตาเขาจับจ้องไปยัง "เส้นเชือกสีดำวับวาว"
เมื่อเดินเข้าไปใกล้พร้อมไม้กวาดในมือ
"เชือกเส้นนั้น" เขยื้อนกายอย่างคล่องแคล่ว

"งู" .... เขาอุทานขึ้นเบาๆ
แวบหนึ่ง..เขามองไม้กวาดทางมะพร้าวในมือ
เขาเชื่อมั่นว่าด้วยไม้กวาดด้ามนี้ งูตัวนี้สามารถถูกตีจนตายได้
เหมือนงูหลายๆตัวที่เขาเคยพบพานมาในบริเวณใกล้เคียงกันนี้
และไม่มีแม้แต่ตัวเดียวที่รอดชีวิตไปได้







2.


เขาก้มตัวลงกราบองค์พระประธานเบื้องหน้า
หลับตา ปากขมุบขมิบพร่ำสวดมนต์ขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องหน้า
นี่คือหลวงพ่อที่เขานับถือมานานมาก
หลายครั้งเขาไม่อาจหาเหตุผลได้ว่าทำไมตัวเองถึง
ผ่านพ้นวิกฤตในชีวิตมาได้
เขาไม่ต้องการเหตุผล เขามีเพียงความเชื่อ
"ความเชื่อ" ว่าหลวงพ่อคือที่พึ่ง
คือผู้ดลบันดาลสิ่งดีดีให้เกิดกับชีวิตของเขา
นั่นย่อมแลกเปลี่ยนด้วยทรัพย์สินที่เขามอบถวายให้กับวัดอย่างมากมาย
วัดเกื้อหนุนชุมชน
ชุมชนเกื้อหนุนวัด

สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง...










3



เขาลดไม้กวาดที่อยู่ในมือลง
ยืนสงบนิ่งพร้อมภาวนาในใจว่า
"ไปซะเถิดเจ้างู อย่าได้ทำร้ายซึ่งกันและกันเลย"
น่าแปลกที่งูเหมือนรับรู้และเข้าใจถ้อยคำในดวงจิตของเขา
มันค่อยๆลดหัวลงต่ำ
ก่อนคลานอย่างแช่มช้าหายไปกับกองกระถางต้นไม้นั้น








4.



เขานั่งจ้ององค์พระประธานด้วยความสงบนิ่ง
ก้มกราบโดยไม่ร้องขอใดใดแม้แต่ประการเดียว
"ท่านก็ไปจากความเป็นมนุษย์เหมือนกระผม
และหากผมเข้าถึงหลักสัจธรรม ผมเองก็ไม่ต่างอะไรจากท่าน
ผมกราบท่าน ผมก็กราบพุทธะในตัวผมด้วยเช่นกัน"








5.


เช้าวันต่อมา
เขาเดินไปกวาดลานบ้านเหมือนเช่นเคย
เขาระมัดระวังมากขึ้นเมื่อเดินเข้าไปใกล้กระถาง
อันเป็นที่ซึ่งเขาพบงูตัวนั้น...
เขาหยุดยืนนิ่งเล็กน้อย
เมื่อมองเห็น "งู" ตัวนั้นนอนนิ่งสงบไม่ไหวติง

จนแน่ใจ....เขาเดินเข้าไปใกล้
ก่อนจะพบว่า "งูตัวนั้น" เป็นเพียงแค่ "เชือกเส้นหนึ่ง" เท่านั้นเอง