:: แก่นแท้ - แก่นธรรม ::

แก่นแท้ – แก่นธรรม


ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า

ฉันแบกฟ่อนธรรมใส่บ่า
ฉันออกเดินทางตามหา “สัจจะ”
ก้มกราบมากมายองค์พระ
ค้นหารัตนะจากทุกแห่งหน




แก่นแท้ – แก่นธรรมอยู่ไหน ?
อยู่ในป่าเขาวัดวา
อยู่ในดินน้ำโตรกผา
อยู่ในเวิ้งฟ้าแฉกดาว *




เสี้ยวเศษธุลีธรรมเข้าถึง
จึงรู้ความจริงปรากฏ
“จิตหนึ่ง” ซึ่งตรงมิเคี้ยวคด
ไม่เลี้ยวลดตรงสู่ “จิตเดิมแท้”




ใบหน้าดั้งเดิมของเรา
คือไร้ความเขลาความเศร้าหมอง
ปัญญาหยั่งรู้โอบตระกอง
คือการป่าวร้องอันเงียบงัน



ฉันรู้ “อะไร” แต่บอกเธอไม่ได้
สิ่งนี้ใครไม่ทำไม่อาจค้นพบ
มีแต่ต้องใช้ชีวิตจนเจนจบ
และต้องไม่หลบสายตาของตัวเอง



ธรรมะในคัมภีร์คืออักษรเปื้อนหมึก
คำจารึกก่อนเก่ามิอาจสอน
ตรัสรู้มิได้มาจากการไหว้วอน
ทุนรอนทั้งหมดของเรา คือ ชีวิต



เรียนรู้ถูกผิดจาก “ถูกผิด”
ปัญญาคิดจิตทำงานอย่างผ่องใส
รู้เพียง “หนึ่ง” เดียวนี้กระจ่างใจ
รู้จัก “ใจ” --- “จิตเดิมแท้” แน่จริงเอย.







* ผมชอบคำว่า "แฉกดาว" …..
ผมพบคำนี้จากงานเขียนของอาจารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
เขียนไว้ในงานเขียน “เพลงชีวิตในป่าใจ”
คอลัมน์...คนค้นธรรม
จากนิตยสาร ค.คน ฉบับที่ 34