:: ความมืดสีขาว ::

ความมืดสีขาว

ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า











กลางดึกคืนนั้น....
หลังจากฉันได้สนทนาธรรมกับอาจารย์จนเสร็จสิ้น
ฉันจึงขอตัวเดินกลับบ้าน
อาจารย์ถามฉันว่า....

"ต้องการตะเกียงหรือไม่ ?"

ฉันตอบว่า "ได้ก็ดีครับ"

อาจารย์หันไปจุดตะเกียง
แล้วยื่นมาให้ฉันรับไว้

แต่ก่อนมือจะเอื้อมแตะ
อาจารย์ก็ดับไฟในตะเกียงนั้น

"ใจเจ้ายังมืดบอด ถึงส่องตะเกียงไป
มันก็ไม่เห็นหนทาง"











เมืองล้อมคน
หรือ
คนล้อมเมือง


ความโง่
ล้อม
ชีวิต


หรือชีวิต
นั่งล้อม
ความโง่












เธอยืนอยู่
นอกหรือใน
กำแพง









ชะตากรรมอันเอนเอียง...
เธอผ่องถ่ายอะไรไว้เพื่อลูกหลาน
เหลือทิ้งไว้ให้เพียงถ้อยคำหยาบคาย
และความเกรี้ยวกราดแบ่งข้างถูกผิดใช่ไหม ?


ชะตากรรมอันล่มสลาย
มิได้เกิดจากใคร....
มันเกิดจากบรรพบุรุษอันด้อยปัญญา
มันเกิดจากกรรมของมวลหมู่คน
ผู้เลือกความรุนแรงมากกว่าอหิงสา
มันเกิดจากหยาดหยดน้ำตา
ที่มาจากความโศกาดูร
มิใช่ความยินดีปรีดา


ความมืดสีขาว

เอาสิ...เลือกข้าง
แล้วแบ่งถูก-ผิด-ดี-ชั่ว


ในลูกหลานจดจารไว้
ว่านี่คือยุคสมัยแห่งความเศร้า
ยุดสมัยแห่งความมืดสีขาว
ที่หมองมัวหม่นอันเกิดขึ้นในยุคสมัยของเรา