:: ท่ามกลางทะเลแห่งโทสะ ::
ท่ามกลางทะเลแห่งโทสะ
เขียน : กะว่าก๋า
โทสะ
คือ ความโกรธ ประทุษร้ายไม่หวังดี
อาฆาต พยาบาท
อะไรเหล่านี้ มันก็มาจากความเห็นแก่ตัว
เพราะไม่ได้ตามที่ตนโลภนั่นเอง
ไม่ได้ตามที่ตัวต้องการ ความเห็นแก่ตัวก็บันดาล
ไปในทางให้เกลียด ให้โกรธ ให้ประทุษร้าย
: หายนธรรมของโลกฆราวาส ปัญหาชีวิตของคนปัจจุบัน หน้า 81
โดย : พุทธทาสภิกขุ
ผมไม่เชื่อในการใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา
ผมไม่เห็นด้วยในการแบ่งขั้ว แบ่งข้าง
แล้วเข้าห้ำหั่นกัน.....
ผมคิดว่าเราจะออกไปในสนามรบเพื่ออะไร
เพื่อหวังที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลง
เปลี่ยนแปลงอะไร ?
เพื่อใคร ?
อย่างไร ?
การไม่พาตัวเองเข้าสู่วังวนของความรุนแรง
ถือเป็นความขี้ขลาดหวาดกลัวกระนั้นหรือ
หรือการที่ออกไปใช้ความรุนแรงทั้งคำพูด การกระทำนั่นต่างหาก
ที่เป็นความขลาดเหลาและโง่เง่ายิ่งกว่า....
เรากำลังเปลี่ยนแปลงอะไรครับ
เปลี่ยนแปลงการปกครอง เปลี่ยนแปลงการเมือง
เปลี่ยนแปลงเพื่อให้ชีวิตที่ดีกว่า เปลี่ยนแปลงสังคมที่ดีกว่า
แน่ใจหรือยังครับ
ว่าที่ผ่านมา..."การเปลี่ยนแปลงด้วยการนองเลือด"
ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น.....
วันนี้เราเดินออกจากบ้าน
และออกไปทำในสิ่งที่เราเชื่อ
ไปเป็นกำลังใจให้ "วีรบุรุษ" ของเรา
และเมื่อเกิดการบาดเจ็บล้มตาย
เราจะได้เป็นวีรบุรุษ.....
วีรบุรุษที่จะถูกลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว
แต่ครอบครัวของเราจะเศร้าไปตลอดชีวิต
คนที่เราออกไปสู้เพื่อเขา
เขาไม่ได้เจ็บแม้แต่รอยขีดข่วน
เขาซ่อนอยู่หลังคนชุมนุม
และอีกคน...เขาถูกยืนล้อมด้วยตำรวจทหารที่คุ้มครอง
ในขณะที่เราเอาชีวิตเปล่าเปลือยของเราเข้าฟาดฟัน ทุบตีกันอย่างบ้าคลั่ง
ตัวเราต้องเจ็บ พิการ และตาย
เพื่อทำให้คนเเหล่านั้นรู้ว่า
ต่างฝ่ายต่างมีมวลชนหนุนหลัง......
เราออกไปเจ็บ และ ตายเพื่ออะไร ?
เพื่อใครบางคนที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องของเรา
ไม่ใช่คนรักของเรา
เขาบอกเขาทำทุกสิ่งเพื่อเรา
การเปลี่ยนที่เกิดขึ้นก็เพื่อเรา
แต่เราเคยถามตัวเองหรือเปล่าว่าสิ่งที่เราได้รับหลังจากนี้
มันถูกสร้างมาเพื่อใครหรือสิ่งใดกันแน่ ?
โปรดอย่าสะใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
เลือดและน้ำตาที่หลั่งรินไหล
ไม่ว่าจะเป็นเลือดจากฝั่งไหน
ก็ล้วนแต่เป็นเลือดของคนไทยด้วยกัน
เลือดเราสีแดง....
และเมื่อมันเปื้อนเปรอะไปที่หัวใจ
มันมีแต่จะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น
ผมไม่เชื่อในการใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา
ผมไม่เห็นด้วยในการแบ่งขั้ว แบ่งข้าง
แล้วเข้าห้ำหั่นกัน.....
ผมคิดว่าเราจะออกไปในสนามรบเพื่ออะไร
เพื่อหวังที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลง
เปลี่ยนแปลงอะไร ?
เพื่อใคร ?
อย่างไร ?
วันนี้มีคนเจ็บ และ ตาย
เราจะเศร้าใจกับเขาบ้างไหมในฐานะพี่น้องเพื่อนร่วมชาติ
หรือเรายิ่งอยากออกไปฆ่ากันอย่างคลั่งแค้น
ไปเทเลือดบนท้องถนน
และไปทำชีวิตอันเป็นที่รักของคนในครอบครัวให้ดับดิ้น ณ สนามรบทางความคิด
"เราไม่ใช้ความรุนแรง"
แต่ความรุนแรงก็เกิด
และเราจะโทษกันไปโทษกันมาว่ามึงผิด-กูถูก
มึงทำกูก่อน กูจึงต้องแก้แค้น
การกำหนดวิธีและมุมมองต่อทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ล้วนนำไปสู่คำตอบในใจของเรา
ถ้าใจเราเห็นแก่ตัว เราจะโกรธ
ถ้าใจเราโกรธ เราจะคลั่งแค้น
และเมื่อเราแค้น เราจะออกไปฆ่า
ฆ่าและเพิ่มความโกรธในใจเรา
เราให้อาหารแก่ความโกรธด้วยความแค้น
และความปราณี การให้อภัย
ก็จะสาบสูญไปจากใจเรา
อีกไม่นาน
สงครามคงสิ้นสุดลง....
ท่ามกลางรอยเลือดและน้ำตา
เธอปรารถนาจะเป็นหนึ่งทหารเลวที่เฝ้าเวียนถามตัวเอง
"ที่ฉันไปรบ...ฉันรบไปเพื่อใคร ?"
เธอกระหายที่จะถามตัวเองด้วยคำถามอันโง่งมนี้ไปตลอดชีวิตใช่หรือไม่ ?
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่