:: ไม่มีสิ่งนั้น ::

ไม่มีสิ่งนั้น...


ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า



















โรยเถ้าฉันไว้ที่ปลายฟ้า
สุดขอบรุ้งถึงโตรกผา
นาทีนั้นฉันพลันมลายหายวับ
และอาจไม่กลับมาอีกแล้วหลังการดับสิ้น





ไม่ต้องคำนึงถึงกันอีก
จบแล้วลืม
พบแล้วพราก
หากขณะที่ร่วมเรียงเคียงฝันนั้น
เราต่างได้หลอมชีวิตแนบเนาชีวิต




ปล่อยเถ้ากระดูกของฉันให้สายลมพาพัด
พัดลอยสูงไกลไปสุดขอบฟ้า
ดำดิ่งไปลึกสุดขอบโค้ง
จนสุดใจกลางแห่งพระหัตถ์แห่งองค์ธรรม





ยิ้มให้กัน
ยิ้มให้กันก่อนลืม
ลืมแล้วคงไม่ไ่ด้พบกันอีก




ฉะนั้น...จงรักวินาทีนี้
ที่เรายังได้รัก...
รักกัน