:: ฝนอำลา....อำลาฝน ::

ฝนอำลา....อำลาฝน


เรื่องและภาพโดย : กะว่าก๋า













มิใช่ฝนดลใจให้หนาวเหน็บ
มิใช่น้ำหยาดหยดจนเจ็บร้าว
มิใช่หรอกสายฝนหล่นพร่างพราว
มิใช่คราวครั้งก่อนที่กร่อนรัก



ก่อนมีฝนลมแรงแฝงฟ้ามืด
เสียงฟ้าครืดครืนครันพลันหวั่นไหว
แล้วจึงสาดซัดซ้ำย้ำหัวใจ
ตอกย้ำในคำถ้อยร้อยกมล



ไม่มีหรอกฝนพรำทำหนาวเหน็บ
มีแต่ใจคิดมาเก็บเจ็บจนช้ำ
มีแต่เราเฝ้าทำร้ายใจระกำ
คอยตอกย้ำทำลายตนบนความลวง



ฝนอำลาปลายฝนสู่ต้นหนาว
หนาวริบรู่วู่หวิวจนหวิวหวาม
สายลมบาดวาดทุกข์จนคุกคาม
ทุกโมงยามตามหาราตรีนั้น



ขอกล้ำกลืนคืนช้ำให้สายน้ำ
ขอคืนคำรักเก่าไว้ที่เขา
ขอคืนเงารักเศร้าแห่งสองเรา
ขอเผาฝันวันร้าวให้ลบเลือน



อำลาร้างไกลไปไกลลิบ
ฝนพร่างพริบพรมเบาหทัยเหงา
ฝนสู่หนาว...หนาวสู่ร้อนผ่อนความเศร้า
รักที่ร้าวคราวนั้น....ฉันจักลืม.