:: ลมร้อน --- ร้อนลม ::

ลมร้อน --- ร้อนลม


เขียนโดย : กะว่าก๋า









ลมร้อนที่พลิ้วพัด
เกี่ยวกระหวัดซัดส่าย
หล่นร่วงทั้งดอกใบ
ทิ้งกระจายในสายน้ำ


ที่พื้นก็ร่วงหล่น
ทั้งใบมนและแหลมรี
แห้งกรอบเกินจักหนี
จากวิถีแห่งชีวิต


มีเกิดย่อมมีดับ
มีลาลับและจากหาย
ท้ายสุดที่ความตาย
ก่อนมลายหายเลือนลับ


ความใดที่ว่างาม
งามสุดสิ้นแล้วล่วงลับ
เกิดดับวนเวียนกลับ
นานเนื่องนับกับสัจธรรม