:: ลมหนาว --- หนาวลม ::

ลมหนาว --- หนาวลม




เขียนโดย : กะว่าก๋า

















นี่คือห้วงเวลาที่เธอจำต้องยอมสยบ
และกลบเกลื่อนความคิดที่วิ่งผ่าน
เมื่อความรักมีรอยร้าวแสนร้าวราน
นานแสนนานความทรงจำเริ่มลบเลือน





การเดินทางมีเงื่อนไขของระยะทาง
ในระหว่างทางมีความทรงจำดีร้าย
ท่ามกลางความวางวาย
เธอคงไม่หมายจักย้อนกลับคืน





มันจบไปแล้วใช่ไหมเรื่องราวในคราวนั้น
เป็นเพียงภาพฝันอันบิ่นร้าว
ลมหนาวพัดพร่างพรู
และที่ฉันรู้เวิ้งว้างกลางหาว---ดวงดาวสะอื้นไห้





ดวงจันทร์ไม่ขึ้นทางทิศนั้น
ความห่วงใยในกันถ่ายถอน
สะท้อนอารมณ์รักอันผุกร่อน
หย่อนหัวใจสลายแหลกแตกห่าง





เธอไม่รู้ --- ฉันไม่รู้ --- เราไม่รู้
ใครจะรู้เราเคยรัก --- รักแค่ไหน
แล้ววันนี้ “ลมหนาว” สลายไป
หนาวลม --- ลมร้าว --- ในคราวนี้.