:: เธอจะหนีมันไปที่ไหน ? ::

เธอจะหนีมันไปที่ไหน ?



เรื่องและภาพโดย : กะว่าก๋า












น้องสาว…..
ในวันที่เธอหม่นหมอง
และอยากร้องไห้ในท่ามกลางความเจ็บปวด
พี่ชายอยากบอกแม้เธอจักยิ่งรวดร้าว






ชีวิตคือความเศร้าและเหงาเปล่าเปลี่ยว
เหมือนเดินอยู่กลางกระแสเชี่ยวกรากของสายน้ำ
แต่หากเธอไม่ท้อแท้และปล่อยใจถลำ
ค่อยคลำทางเดินสู่หนทางที่วาดหวัง



อะไรเล่าที่เธอชิงชัง ?


ผู้คน ถ้อยคำหยามหมิ่น
ความรู้สึกผิดต่อตัวเอง
อารมณ์ที่หม่นสลด
ความรักที่พลาดผิดไม่สมหวัง
การงานที่ห่อเหี่ยวใจ
ชีวิตที่ไม่เป็นไปตามที่เธอมุ่งหวัง ฯลฯ






น้องสาว...
โลกมิได้ถูกออกแบบมา
เพื่อให้เข้ากับรูปรอยของเรา
ทุกสิ่งเป็นเพียงเรื่องราวขับขาน
เหมือนแสงเงาที่มืดสว่างแล้วพลันจากไป



ถามว่าเธอเศร้าให้หนักหนาที่สุด
ถามว่าเธอจะโบยตีความรู้สึกให้เจ็บจนสุดใจ
ถามว่าเธอเกลียดกลัวคำถามว่าทำไม ?
แต่สุดท้าย...มันคือหนทางที่เราต้องกล้าเผชิญ



เธอจะหนีมันไปที่ไหน ?
กี่ครั้งที่เธอต้องยิ้มรื่นแต่ข้างในร่ำไห้โศกซม
กี่คราที่หยดน้ำตายังขื่นขม
กี่หนที่ทุกข์ระทมทาบทาชีวิต




น้องสาว....
อย่ากลัวทุกความเศร้าที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต
กอดมันอย่างอ่อนโยน
ให้มันเติบโตและผลิดอกเป็นความเข้าใจชีวิต



เธอจะปิดประตูหนีความทุกข์ไม่ได้
นั่นเพราะเธอก็จักปิดประตู
มิให้ความสุขได้ผ่านเข้ามาในชีวิต
จงคิด คิด และ คิด
ชีวิตมันเป็นเพียงบทเรียนที่เราต้องเรียนรู้




อย่าเศร้าให้นานนัก
อย่ารัก..จนตัวตนเธอมิหลงเหลือ
อย่าเผาชีวิตด้วยความหวาดกลัว
อย่ามัวทดท้อซึมเซาเศร้าหมอง




น้องสาว....
พี่ชายมิอาจช่วยเธอได้
ทำได้เพียงแจกจ่ายถ้อยคำ
และหวังว่ากำลังใจจะฟื้นคืนชีพให้เธอ





ยิ้ม นะ..ยิ้ม
อย่าท้อ อย่าแพ้พ่าย
อย่าให้ไฟในใจดับมอด
และอย่าให้เพลิงผลาญใจเธอจนเป็นจุล
แต่จงกอบไออุ่นของไฟกองนี้
ให้คุโชน แต่ไม่ทำร้าย
ให้คลายเหน็บหนาว
ให้อบอุ่นในหัวใจ



น้องสาว...
ชีวิต คือ ชีวิต
มันมิได้เป็นสิ่งใดที่มากกว่านั้น
แค่เราเข้าใจมัน
แค่เราได้ใช้ชีวิต .