:: ผ่านเพื่อผ่าน ::

:: ผ่านเพื่อผ่าน ::


ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า
















กายนี้ได้แตกดับมากี่อสงไขย
เนิ่นนานเพียงใด..ใครรู้
ฉันเกิด ฉันอยู่ ฉันตาย
เกาะเกี่ยวกรรมไว้ทั้งดีเลว



เคลื่อนไปในวังวนชีวิต
ทั้งปกปิดทั้งเปิดเผยความคิด
ดวงจิตยึดติดพาวนเวียน
เปลี่ยนกายแต่จิตใช้ดวงเดิม



ผ่านไป...ผ่านไป...อีกครั้ง
ชีวิตยังรอกำเนิดเกิดใหม่
รู้ว่าเกิดกี่ครั้งก็ยังทุกข์
แต่หลายคนยังสนุกกับทุกข์นี้


ไฟร้อนมิได้ทำให้ร้อน
จึงปรารถนาในปรารถนามิสิ้นสุด
ทั้งที่สุขทุกข์เพียงใดก็ลาลับ
มิได้อยู่ยั้งยืนสถาพร


จักต้องรอจนเบื่อก่อนใช่ไหม
เบื่อการเกิด การตายและเป็นทุกข์
อีกกี่วันเดือนปีจะฉุกคิด
นั่นคงแล้วแต่ความคิดจักนำพา

นั่นคงแล้วแต่ดวงจิตจะนำไป



ฉันนั่งหลับตา
แล้วค้นหาสัจธรรม
ดีเลว.....ระยำ.....
ตามกรรมบัญชา



จึงรู้ในรู้
ว่าที่แท้น้ำพุแห่งศรัทธาที่ปรารถนานั้น
อยู่ในตน


ตัวเราคือพุทธะ
พุทธะคือเรา
เลิกสุขเลิกเศร้า
เพราะเราคือเรา


เราอยู่เหนือเกิด
ไม่ตายซ้ำสอง
คือท่วงทำนอง
ครรลองแห่งธรรม