:: อย่าให้รักนั้นครอบงำชีวิต ::

:: อย่าให้รักนั้นครอบงำชีวิต ::



ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า
















ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นหนามแหลมคม
ที่พร้อมทิ่มแทงมือสำหรับคนที่ไม่เข้าใจความรัก

หลายคนทำให้ความรักกลายเป็นสิ่งสำคัญที่ชีวิตจะขาดไปไม่ได้
เขาโหยหามันเหมือนอากาศ
ผูกติดชีวิตไว้กับการได้รัก ครอบครอง
การเลิกราและความเจ็บปวด


สุขที่ความรักมอบให้นั้นสุขยิ่งกว่า
และทุกข์ที่เกิดจากรัก
ย่อมเจ็บปวดทบทวีอย่างเหลือแสน....

แต่เราก็ควรรัก...รักใครสักคนมิใช่หรือ



ความทุกข์ในรักที่ผมเคยสัมผัสมากับตัวเองก็คือ
การที่คนรักของเราไม่เป็นไปอย่างที่ใจเราปรารถนา
เขาเป็นสี่เหลี่ยมมาตลอดชีวิต
แต่พอมาคบกับเรา
เรากลับอยากเห็นเขาเป็นวงกลมให้ได้เหมือนที่เราต้องการ
ความคาดหวังเช่นนี้ทำให้เกิดช่องว่างในความรู้สึก
จะเดินหน้าต่อไปก็อึดอัด
จะถอยและหันหลังกลับก็กลัวการสูญเสีย

คนมากมายบนโลกนี้
จึงไม่ได้เจ็บปวดจากการที่ไม่มีคนรัก
แต่เจ็บปวดจากการได้ครอบครองรูปแบบความรัก
ที่ตัวเองไม่ต้องการ

การทำให้สี่เหลี่ยมกลายเป็นวงกลม
มันมีทางเดียวคือต้องลบทำลายมุมต่างๆ
ต้องขัด ปัด และตกแต่งจนสี่เหลี่ยมกลายเป็นวงกลมที่ไร้มุมด้าน
ปัญหาคือ ใครจะยอมให้เราได้ทำอะไรตามใจอย่างนั้น

ความรักย่อมไม่ใช่การเสียสละจนต้องสูญเสียตัวตน

มองในมุมกลับ
วงกลมอย่างเราย่อมไม่อยากถูกตัดแต่ง
ให้เกิดด้านมุมขึ้นกับตัวเอง

การเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้ได้รักใคร
จึงมักมีโอกาสเสี่ยงสูงที่จะเจ็บปวดอย่างสูญเปล่า

เพราะไม่ว่าเราจะเปลี่ยนตัวเองมากมายเท่าไหร่
เพื่อให้อีกฝ่ายพึงพอใจ
ตัวเราก็คือตัวเรา
สี่เหลี่ยมย่อมเป็นสี่เหลี่ยม
วงกลมย่อมเป็นวงกลม

ไม่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกมันจะเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใดก็ตาม


ช่องว่างที่สวยงามแห่งความรัก
คือการรักในความแตกต่าง
เข้าใจความต่าง รู้ว่ารักที่ดีต้องมีพื้นที่ว่างในหัวใจบ้าง
ความรักไม่ใช่ความคาดหวัง
ที่ต้องมาคอยหวังว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เราพอใจ

ถ้าเรารักใครสักคนอย่างหมดหัวใจ
แม้เขาไม่บังคับ แต่เราจะรู้สึกด้วยตัวเราเองว่า
เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เป็นคนที่ดีขึ้น
เราพร้อมเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้คนรักของเรามีความสุข


วิธีคิดแบบนี้

วงกลมจะเป็นวงกลม
สี่เหลี่ยมยังคงเป็นสี่เหลี่ยม
แต่สี่เหลี่ยมและวงกลม
สามารถจะอยู่ร่วมกันได้อย่าง “เข้าอกเข้าใจ”



อย่าให้รักครอบงำชีวิต
ความรักในเชิงหนุ่มสาวไม่ได้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา
ความรักเกิดขึ้นทุกวันบนโลกใบนี้ในนามของความห่วงใย
มิตรภาพ ความปรารถนาดี
การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ฯลฯ



รักตัวเองให้เป็น ถึงค่อยคิดไปรักคนอื่น
ดูแลความคิดจิตใจของตัวเองให้ได้
แล้วค่อยไปคิดจะดูแลความรู้สึกของใคร

รักแล้วอย่ากลัวคำว่าเสียใจ
รักกันให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เท่าที่ใจเราจะรักกัน.