:: หวังให้ลึก ::

:: หวังให้ลึก ::


เขียนคำ : ลุงแว่น
ภาพ : กะว่าก๋า














ยืนบนดิน เงยมองฟ้า ห่างตานัก

เกินมือจัก ไขว่คว้า ตั้งหน้าแหงน

สูงลิบไป ไกลเบื้องบน คนละแดน

มักคับแค้น เพราะเห็นได้ แต่ไกลเกิน





หากเพียงดิน พลิกตลบ ไม่สบฟ้า

ไม่ต้องคว้า ไม่ต้องเปรียบ เทียบห่างเหิน

คงไม่ร้อน รนรุ่ม กลุ้มเผชิญ

แต่นั่นเกิน ไกลจริง สิ่งสามัญ





มองเงาฟ้า ในแอ่งน้ำ ต่ำใต้พื้น

สะท้อนคืน ภาพแผ่นฟ้า พาคิดฝัน

ฟ้ากับดิน ได้บรรจบ มาพบกัน

สิ้นขีดขั้น หลั่นแดน ให้แหงนมอง





ความคาดหวัง ตั้งสูงลิบ เกินหยิบจับ

มักย้อนกลับ ให้เจ็บจน จิตหม่นหมอง

เลิกหวังสูง มุ่งหวังลึก รู้ตรึกตรอง

ตามครรลอง รู้เท่าทัน ใช้ปัญญา






หนึ่งชีวิต ควรคิดหวัง ตั้งคำถาม

ค้นนิยาม การรู้แจ้ง แสวงหา

ลึกแต่สูง ใกล้แต่ไกล ในปรัชญา

เยี่ยงแผ่นน้ำ นำแผ่นฟ้า มาพบดิน.






































:: บทรำพึง ::





ภาพชุดนี้ผมถ่ายไว้ที่จิ่วจ้ายโกว ประเทศจีนเมื่อหลายปีก่อน
มีคนเคยกล่าวไว้ว่า

“ไปมองน้ำที่จิ่วจ้ายโกว กลับมาไม่มองน้ำที่ไหนอีกเลย”

นี่เป็นคำเปรียบเปรยถึงความงดงามของน้ำในทะเลสาบแห่งนี้

บางจุดในสถานที่ท่องเที่ยว
เมื่อเรามองดูน้ำนั้นสามารถมองเห็นได้ถึง 5 เฉดสีเลยทีเดียว....

แต่แท้ที่จริงแล้ว
“น้ำ” ย่อมไม่มีสีสัน
แต่ที่มองเห็นเฉดสีงดงามเหล่านั้น
เป็นเพราะดินในน้ำนั้นมีแร่ธาตุที่แตกต่างกันออกไป
เฉดสีจึงเกิดจาก “ดิน” ในธรรมชาติแต่ไม่ใช่น้ำ


ผมดื่มด่ำกับความงามเบื้องหน้า
นิ่งสงบกับภาพเงาสะท้อนน้ำ
ตื่นตาตื่นใจกับใบไม้หลากสีที่เบ่งบานอวดสีสัน
เย็นสดชื่นกับอากาศอันหนาวเหน็บบนยอดดอยสูง




หนึ่งชีวิต ควรคิดหวัง ตั้งคำถาม

ค้นนิยาม การรู้แจ้ง แสวงหา

ลึกแต่สูง ใกล้แต่ไกล ในปรัชญา

เยี่ยงแผ่นน้ำ นำแผ่นฟ้า มาพบดิน.





บทกลอนบทนี้ของคุณลุงแว่น
ชวนให้ผมย้อนคิดว่า
แท้จริงแล้วเราเป็นน้ำ เป็นดิน หรือเป็นเพียงเงาสะท้อนบนแผ่นน้ำ
ชีวิตที่ดำเนินไปในแต่ละวัน
เราใช้วันเวลาอย่างคุ้มค่าและดีที่สุดแล้วหรือยัง ?

เงาสะท้อนบนพื้นน้ำในชีวิตของเรา
ฉายฉานความสุข ความเหงา หรือความเศร้า ?
เราได้หลอมละลายชีวิตเข้ากับภาพความงามเบื้องหน้าของชีวิตบ้างแล้วหรือยัง ?

ถ้ายัง ?

แล้วเรารออะไร ?