:: ดาวกระจาย ::
:: ดาวกระจาย ::
กลอนโดย : ลุงแว่น
บทรำพึงและภาพโดย : กะว่าก๋า
เข้ม เหลืองทอง ผ่องพราว ดังดาวพร่าง
บาน สล้าง สดชื่น เป็นหมื่นแสน
ดังดาว ดิน งามระยับ ประดับแดน
ระยิบ แทน ดาวนภา ทิวาวัย
งาม ง่ายง่าย ไม่สลับ กลีบซับซ้อน
ลมจะ แรง แสงจะร้อน ไม่อ่อนไหว
ยังผลิ ดอก ทุกวัน ด้วยมั่นใจ
ไม่ สนใจ คำชม-หมิ่น พร้อมยินดี
เหลืองดอก ลา กล้าทนง คงงามง่าย
สูง ความหมาย ใช่ต้องยาก แต่งหลากสี
เรียบ และงาม สมนิยาม ความพอดี
เสน่ห์ นี้ ชวนคำนึง ตราตรึงนาน
ไม่ เคลิ้มคล้อย ตามแวดล้อม หลงย้อมแต่ง
ไม่คิด แปลง แย้งฝืน เปลี่ยนพื้นฐาน
เป็น ตัวเอง รู้ตัวตน ย่อมทนทาน
งามพิศ นาน ยั่งยืนราว ดาวกระจาย
ในดิถี ปีใหม่ วันวัยผัน
อย่า มัวฝัน ให้ไกลตัว มัวคิดหมาย
ค้นตัว เอง หาตัวตน มุ่งผลปลาย
เพิ่ม ความหมาย ให้ชีวิต จิตวิญญาณ.
:: บทรำพึง ::
ดอกดาวกระจายมีคุณสมบัติพิเศษคือ เติบโตง่าย ให้ดอกง่าย
แต่ดอกและต้นก็ร่วงอย่างรวดเร็วเมื่อถึงเวลาของมัน
เราใช้ชีวิตกันแบบไหน
เร่งรีบ ?
เชื่องช้า ?
เซื่องซึม ?
หรือ กระฉับกระเฉง ?
หลายครั้งนั่งนึกดู
แต่ละปีที่ผ่านไป
เราได้ใช้ชีวิตหรือถูกชีวิตช่วงใช้ ?
เราเป็นอย่างที่เราอยากเป็นแล้วหรือยัง ?
เราได้ทำในสิ่งที่ควรทำแล้วหรือยัง ?
หรือได้แต่ปล่อยให้ชีวิตไหลร่วงไปตามกระแสลมแห่งโชคชะตา
สุดแต่ลมจะพัดพาดอกใบเราไปทางไหน
ชีวิตที่หล่นร่วงมักถูกคนเหยียบย่ำซ้ำเติม
แต่ดอกดาวกระจายที่ร่วงหล่นลงมายังพื้นดิน
พร้อมเมล็ดน้อยๆ
ก็พร้อมยอมอดทนต่อฤดูกาลที่ผันผ่าน
หนาว แดด ฝน ร้อน....
รอจนถึงวันที่โอกาสพร้อม อากาศพร้อม
ต้นอ่อนก็แทงทะลุพื้นดินขึ้นมายังจุดเดิมของปีก่อน
ใบอ่อนผลิใบ ก้านกิ่ง ลำต้นแข็งแรงเติบโต
ที่สุดแล้ว...ก็ผลิดอกเหลืองงดงามอีกครั้ง....
ชีวิตก็เฉกเช่นเดียวกัน
อดทนต่อความเจ็บปวดได้ไหม ?
นั่งลงแล้วทำความเข้าใจกับปัญหาที่ตัวเองเผชิญอยู่ได้ไหม ?
หยุดโทษคนอื่น หยุดร้องขอการช่วยเหลือ
หยุดด่าทอโชคชะตา และหวังการพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์
พบปัญหา ก็แก้ปัญหา
ผ่านปัญหา ก็ได้ปัญญา
ปัญญาที่จะนำพาชีวิตให้เติบโตได้ด้วยตัวเราเอง
อย่ารอให้ใครหยิบยื่นสิ่งดีงามให้กับชีวิต
แต่จงออกไปลิขิตเส้นทางชีวิตของตัวเอง
จะล้ม จะท้อ จะแพ้บ้าง
ขอให้คิดว่ามันคือ ส่วนหนึ่งของการเติบโต
ไม่ผ่านความเจ็บปวดเสียบ้าง
จะได้ลิ้มรสหวานหอมของความสำเร็จหรือ
ถ้าคิดว่าตัวเองทุกข์
ลองหยุดแล้วมองไปรอบกาย
ยังมีคนที่เจ็บปวดสูญเสียกว่าเราอีกมากมาย
ทำไมเขายังสู้กับความเลวร้ายได้
ถ้าคิดว่าตัวเรายังมีไม่พอ
ลองหันไปมองรอบข้าง
เราอาจพบว่าเรานั่นล่ะที่มี “มากเกิน”
แบ่งปันความสุข
แจกจ่ายความรักออกไปให้มากๆ
อย่าเสียเวลานั่งรอคอยใครบางคน
ที่จะเดินเข้ามาเพื่อรักเรา
แต่จงเดินออกไปหา…
เพื่อรักใครคนนั้น
ชีวิตสั้นๆแค่พริบตา
มัวรออะไรอยู่
จะต้องรอให้ผ่านไปอีกกี่ปี
จึงจะเริ่มต้นเข้าใจชีวิต.
กล่องความคิดเห็น
การแสดงความคิดเห็นเปิดสำหรับสมาชิกเท่านั้น
ลงชื่อเข้าระบบสมาชิก หรือ สมัครสมาชิกใหม่