:: ชีวิตคือหยาดหยดของกาลเวลา ::

:: ชีวิตคือหยาดหยดของกาลเวลา ::




ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า




















ชีวิต คือ ร่องรอยของหยาดหยดกาลเวลา
เราผ่านมา....เพื่อพบ ผูกพัน และพรากจาก
ไม่มีใครหนีพ้นสัจธรรมแห่งความพลัดพรากนี้ได้
ยิ่งรัก ยิ่งเสียใจ
แต่ถ้าหลีกเลี่ยงความรัก
...เราจะยิ่งเจ็บปวด



วันเวลาเฆี่ยนตีชีวิต
และริบเอาความหวังสุดท้ายของวันไปจากชีวิต



เราปรารถนาในความสุข
แล้วความทุกข์นั้นเล่า
จะเอาไปขว้างปาทิ้งไว้ที่ไหน ?




กาลเวลาเดินทางไปอย่างรวดเร็ว
เพียงพริบตา
เพียงพริบตาความชรามาเยือน
สังขารถดถอยล่องลอย
แต่เรากลับใช้ชีวิต
ด้วยการรอคอยความตายด้วยความว่างเปล่าเลื่อนลอย



เราปฏิเสธความจริงที่ว่า
ถึงวันหนึ่งคนเราต้องตาย
ใช่ --- ถึงวันหนึ่งคนเราต้องตาย
แต่เราไม่ควรหมกมุ่นกับความตายนั้น
ตราบใดที่เธอยังไม่เคยสัมผัสด้านมุมที่งดงามที่สุดของชีวิต




เราจะกอบเก็บสิ่งใดไปได้
เราจะหอบสังขารหนีความตายไปได้อย่างไร ?


มีเพียงการยอมรับ น้อมรับ
สัมผัสและรับมันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมิใช่หรือ
ที่จะทำให้ความตายนี้งดงาม.....



ชีวิต คือ หยาดหยดแห่งกาลเวลา
และเธอจะตามหาสิ่งใดไปทำไมกัน
ในขณะที่เธอสามารถค้นพบความงามของชีวิตได้
ในเงื้อมเงาแห่งความตายที่รออยู่.